"Kimdi o kedi, zamanin
esyayi orseleyen korkusunda
egerek kuslari yemlerine,
bana ve suclarima dolanan?
Gok kacinca uzerimizden ve
yildiz dengi cozuldugunde
neydi yaklasan
yanan yatagından aslanlar gecirmis
ve gomutunun kapagi hep acik olana?
Yedi tul ardinda yazgi usagi,
goruldugundede tek boyutlu duzluktur o
ve baglanmistir korler
orumcek salyasi kablolarla birbirine
sevisirken,
iskeletin sevincini aklin yanginina
donduren, fil kuyrugu gerdanliklarla.
Yine de, zaman kedisi
pencesi ensemde, uzunc kemigimden
cekerken beni kendi gögüne,
bir kahkaha boluyor dokusunu
dusler marketinin,
uyaniyorum kustah sozcu